Vanaf 1999 maakte ik een groot aantal reizen naar Turkije.
Tijdens deze reizen schilderde ik ‘dagboeknotities’ in aquarel.
Op deze manier ontstonden mijn eigen ‘turcica’, waarnemingen gebaseerd op de werkelijkheid, het (stedelijk)landschap en/of een eigen interpretatie van die werkelijkheid.
Wat raakte mij bij de eerste blik op het onbekende landschap? Het overweldigend gevoel, de kleur, de geur, het geluid, de warmte of juist koude? Welk beeld lag vast in mijn herinnering?
In kleine aquarellen, impressies op de grens van abstractie en figuratie, legde ik vast wat mij als eerste trof. Met een westerse blik maakte ik een directe vertaling van het waargenomen beeld naar een eigen beeldinterpretatie. De ter plekke geschilderde indrukken zijn een bron van inspiratie bij volgende werkstukken, tentoonstellingen en projecten.